Życie seksualne muzułmanina w Paryżu

"Żadna recenzja nie odda wszystkich odcieni tej historii i choć niektórzy lubią (zwłaszcza za wynagrodzeniem) nadużywać wielkich słów, ja nie muszę tego robić. To jedna z najlepszych powieści, jaka trafiła w moje ręce.  To trzeba przeczytać".
Szczepan Matyjasek, www.literatura.gildia.pl

Były agent służb specjalnych wkracza w świat intelektualistów, by odkryć pustkę ich funkcjonowania w paranoicznym państwie policyjnym. W tej wyrazistej powieści nikogo i niczego nie można być pewnym.

Debiutancka książka Karima Miské nagrodzona najważniejszą francuską nagrodą literacką w gatunku kryminału (Grand prix de littérature policière).

Paryż. 19. dzielnica to modelowy tygiel kulturowy. Pod pozorną harmonią wieloetnicznego środowiska kipią mroczne emocje. Ahmed, Francuz o arabskich korzeniach cierpiący na chroniczną depresję po osobistym dramacie, to współczesny Don Kichot kupujący książki na kilogramy (ma już w mieszkaniu ponad 2,5 tony). Czyta właśnie świeżo nabytą książkę, gdy orientuje się, że kapią na niego krople krwi. Ofiarą rytualnej zbrodni jest jego sąsiadka, młoda stewardesa Laura. Ahmed staje się głównym podejrzanym o zabójstwo. Skomplikowaną siatkę zdarzeń prowadzących do śmierci Laury próbują rozwiązać detektywi Rachel Kupferstein i Jean Hamelot - aszkenazyjska Żydówka i syn bretońskiego komunisty. Odkrywają świat, w którym reguły wyznaczają mieszkający w sąsiedztwie salafici i ortodoksyjni Żydzi, i w którym ani Armeńczyk anarchista, ani Turek, właściciel kebabu, ani chasyd rastafarianin nie są chętni, żeby cokolwiek ujawnić...

Olśniewająca książka o człowieczeństwie.

Lire

"Urodziłem się w takiej sytuacji, że łzy były zbędne. Nie możesz sobie pozwolić na lament, kiedy czujesz, że wszyscy wokół ciebie są na skraju przepaści, gotowi się zachwiać w razie minimalnego choćby braku uwagi".

Cloé Mehdi przedstawia książkę:

Jedenastoletni Mattia widział, jak jego rodzina rozpada się przez śmierć Saïda, piętnastolatka, który zginął podczas kontroli policyjnej. Winnych nigdy nie ukarano, a bliscy ofiary nadal płacą za to cenę. Cały świat zapomniał… nie licząc tych, których dotyczyło to bezpośrednio. Lata po wyroku uniewinniającym ludzie wciąż malują twarz Saïda na murach. Ale jak odzyskać równowagę, skoro wydaje się, że wymiar sprawiedliwości opowiedział się już po jednej ze stron? Mattia niestrudzenie poszukuje odpowiedzi na to pytanie. I nie on jedyny.